قوله تعالى: یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند! لا تتخذوا مکنید و بدست مگیرید، الذین اتخذوا دینکمْ هزوا و لعبا ایشان را که دین شما بافسوس و بازى گرفتند، من الذین أوتوا الْکتاب منْ قبْلکمْ ازیشان که کتاب دادند ایشان را پیش از شما، و الْکفار و آن کافران، أوْلیاء مشمارید ایشان را بدوستان. و اتقوا الله و پرهیزید از خشم و عذاب خداى، إنْ کنْتمْ موْمنین (۵۷) اگر گرویدگاناید.
و إذا نادیْتمْ إلى الصلاة و چون بنماز خوانید، اتخذوها هزوا و لعبا بانگ نماز را بافسوس و بازى آرند، ذلک بأنهمْ آن بآنست که ایشان، قوْم لا یعْقلون (۵۸) قومىاند که حق درنمىیابند.
قلْ گوى: یا أهْل الْکتاب اى خوانندگان تورات و انجیل! هلْ تنْقمون منا در چه چیز بر ما مىکین دارید و آن را از ما نمىپسندید، إلا أنْ آمنا بالله مگر آنکه ما گرویدهایم بخداى، و ما أنْزل إلیْنا و بآنچه فرو فرستاده آمد بر ما، و ما أنْزل منْ قبْل و آنچه فرو فرستاده آمد از پیش، و أن أکْثرکمْ فاسقون و بیشتر شما فاسقان و از طاعت بیرون شدگاناید.
قلْ هلْ أنبئکمْ گوى شما را خبر کنم؟ بشر منْ ذلک مثوبة به بهتر از آن بثواب، عنْد الله نزدیک خداى، منْ لعنه الله آن کس که الله لعنت کرد بر وى، و غضب علیْه و خشم گرفت بر وى، و جعل منْهم الْقردة و الْخنازیر و ازیشان کبیان کرد و خوکان و عبد الطاغوت و طاغوت پرستیدند أولئک شر مکانا ایناناند که بر بترینه جایگاهاند، و أضل و بى راهتر بر بىراهىاند، عنْ سواء السبیل (۶۰) از میانه راه راست.
و إذا جاوکمْ و آن گه که بشما آیند، قالوا آمنا گویند که بگرویدیم، و قدْ دخلوا بالْکفْر و با کفر درآمدند. و همْ قدْ خرجوا به و با کفر بیرون شدند، و الله أعْلم بما کانوا یکْتمون (۶۱) و خداى داناتر است بآنچه نهان میدارند.
و ترى کثیرا منْهمْ و فراوانى بینى ازیشان، یسارعون فی الْإثْم و الْعدْوان که مىشتابند در بزه و افزونى جستن، و أکْلهم السحْت و خوردن رشوت لبئْس ما کانوا یعْملون (۶۲) بدا که آنست که ایشان میکنند!
لوْ لا ینْهاهم چرا باز نزند ایشان را الربانیون و الْأحْبار رهبان و دانشمندان عنْ قوْلهم الْإثْم از گفتن ایشان دروغ، و أکْلهم السحْت و خوردن ایشان رشوت، لبئْس ما کانوا یصْنعون (۶۳) بدا که آنست که ایشان میکنند.
و قالت الْیهود جهودان گفتند: ید الله مغْلولة دست رازق بسته است، غلتْ أیْدیهمْ دست ایشان ببستند، و لعنوا بما قالوا و لعنت کردند بر ایشان بآنچه گفتند، بلْ یداه مبْسوطتان بلکه دو دست او گشاده است، ینْفق کیْف یشاء نفقت میکند چنان که خواهد و لیزیدن و بخواهد افزود، کثیرا منْهمْ فراوانى را ازیشان ما أنْزل إلیْک منْ ربک آنچه فرو فرستاده آمد بر تو از خداوند تو، طغْیانا و کفْرا ناپاکى و کفر، و ألْقیْنا بیْنهم الْعداوة و الْبغْضاء و بیفکندیم میان ایشان دشمنى و زشتى إلى یوْم الْقیامة تا روز رستاخیز، کلما أوْقدوا نارا هر گه که آتشى افروزند، للْحرْب جنگ را أطْفأها الله خداى آن آتش را فرومیکشد و یسْعوْن فی الْأرْض فسادا و همواره در زمین بتباهى میشتابند، و الله لا یحب الْمفْسدین (۶۴) و الله تباهکاران را دوست ندارد.